Autor: Łukasz Rek na podstawie opisu Porteru Bałtyckiego Bartosza Markowskiego
Parametry wersji podstawowej Porteru Bałtyckiego:
Ekstrakt początkowy: 18–22° Blg
Ekstrakt końcowy: 4-6° Blg
Zawartość alkoholu: 9+ % obj.
Goryczka: 30–45 IBU
Barwa: 50–80 EBC
Mocniejsza wersja porteru bałtyckiego, czyli ciemnego piwa dolnej fermentacji, Piwowarskiego Skarbu Polski. Powstaje w wyniku zamrożenia piwa w stylu Porter Bałtycki i odsączenia ekstraktu. W efekcie wymrażania powstają najmocniejsze piwa na świecie o zawartości alkoholu znacznie przekraczającej przewidziane opisie piwa bazowego. Sam proces wymrażania ma za zadanie uwypuklić jeszcze bardziej i tak intensywne już aromaty oraz smaki znajdujące się w Porterze Bałtyckim.
W tej kategorii jest możliwość dostarczenia 4 butelek/puszek 0,33 l.
Aromat:
Aromaty pochodzące od użytych słodów złożone aromaty słodowe: słodkie, karmelowe, palonego karmelu, herbatników, przypieczonej skórki chleba, pieczywa razowego, ciemnego ciasta słodowego, orzechów na poziomie od średniego do wysokiego. Uzupełnione aromatami suszonych owoców (śliwka, rodzynki czy wiśnia) na poziomie od średniego do wysokiego. Wyczuwalna owocowość nie powinna być wynikiem fermentacji, a jedynie w wyniku mariażu użytych słodów i szlachetnego utlenienia. Estrowość drożdżowa o charakterze banana czy czerwonego jabłka, jest uważana za wadę. Na dalszym planie występują aromaty palonych słodów (czekolady, czasami lukrecji lub lekko kawowe) na poziomie od niskiego do średniego. Aromat szlachetnego, likierowego alkoholu od niskiego do średniego poziomu. Aromaty alkoholowe nie powinny być nieprzyjemne, palące lub rozpuszczalnikowe. Brak aromatów pochodzących od chmielu.
Wygląd:
Barwa ciemnobrązowa do czarnej. Częste brązowe lub bordowe, rubinowo-czerwone refleksy. Klarowne. Piana barwy od jasnobrązowej do brązowej. Ze względu na sporą ilość alkoholu, nie musi być trwała.
Smak:
Tak jak w aromacie, posiada bogatą słodkość słodową połączoną z karmelem, palonym karmelem, herbatnikami, przypieczoną skórką chleba, pieczywa razowego czy ciemnego ciasta. Dominacja tych smaków powinna być na poziomie od średniego do wysokiego. Pożądanym uzupełnieniem bukietu są nuty dojrzałych lub suszonych owoców takich jak wiśnie, śliwki, czereśnie czy rodzynki. Owocowość powinna pochodzić od słodu, utlenienia lub ich kombinacji, a nie z pracy drożdży. Czysty profil lagerowy – brak estrów owocowych. Całość uzupełniają niskie do średniowysokich posmaki palonych słodów, czekolady lub lekko kawowe. Nie powinny mieć one jednak mocno palonego charakteru, popiołu czy spalenizny. Ze względu na wymrażanie piwa, nuty alkoholowe mogą być na wyższym poziomie niż w piwie bazowym, ale nie powinna przekraczać średniego poziomu. Obecna alkoholowość nie może mieć charakteru rozpuszczalnikowego czy fuzlowego. Balans przesunięty w stronę słodową. Brak posmaków chmielowych czy kwaśnych. Finisz wytrawny.
Goryczka:
Średnio niska do średniej, pochodząca zarówno
od palonych słodów, chmielu, jak i alkoholu. Alkoholowość nie może być jednak dominująca. Goryczka nie powinna wychodzić na pierwszy plan, a jedynie zapewniać kontrę dla słodowości i budować wytrawny finisz.
Odczucie w ustach:
Treściwość średnio wysoka do wysokiej. Piwo jest gładkie i nieco kremowe. Wysycenie od niskiego do średnio niskiego. Może występować alkoholowe rozgrzewanie, nie powinno jednak dominować piwa ani mieć charakteru rozpuszczalnikowego, lecz elegancki charakter leżakowanego destylatu. Odczucia szorstkie lub ściągające są niepożądane.
Surowce i technologia:
Bazę stanowi najczęściej słód monachijski lub wiedeński, czasami z domieszką słodu pilzneńskiego. Stosuje się rozmaite słody karmelowe o dosyć szerokim spektrum barwy, a także słody palone. Te drugie powinny być jednak używane z umiarem, najlepiej w wersji pozbawionej łuski, aby uniknąć nachalnych smaków palonych. Tradycyjne chmiele kontynentalne, stosowane głównie na goryczkę. Drożdże dolnej fermentacji o czystym profilu. Piwo zyskuje dzięki długiemu leżakowaniu w optymalnych warunkach.
Efekt końcowy uzyskuje się poprzez wymrażanie. Czyli proces zatężania. Zmrożone części stałe powstałe w procesie schładzania przefermentowanego piwa odbiera się, pozostawiając część ciekłą, która w procesie mrożenia uzyskała większą gęstość, likierowość, jak również wyższą zawartość alkoholu.
Przykłady komercyjne:
Browar Zakładowy – ARKTOS