Autor: Przemysław Szczepańczyk
opis pochodzi z kompendiumpiwa.pl
Pobierz PDF: Wee heavy
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 16-35°Blg
Ekstrakt końcowy: 3-10°Blg
Zawartość alkoholu: 6,5-10% obj.
Goryczka: 17-35 IBU
Barwa: 28-50°EBC
Deserowe, słodowe, mocne piwo ze Szkocji. Gęste, dekstrynowe i charakteryzujące się niską zawartością chmielu.
Wyróżniki stylu:
Ekstremalnie słodowe, karmelowe, mocne, mało chmielone, gęste szkockie piwo górnej fermentacji. Od barley wine różni się niższym nachmieleniem, niższym odfermentowaniem, niższą owocowością i wyższą, bardziej karmelową słodowością.
Ekstremalnie słodowe, karmelowe, mocne, mało chmielone, gęste szkockie piwo górnej fermentacji. Od barley wine różni się niższym nachmieleniem, niższym odfermentowaniem, niższą owocowością i wyższą, bardziej karmelową słodowością.
Historia:
Rozwój piwowarstwa w Szkocji w dawnych latach determinowały głównie czynniki naturalne. Zimny północny klimat nie nadawał się pod uprawę chmielu, przez co musiał być on importowany i przez to drogi. Nie można było fermentować piwa w temperaturach typowych dla angielskich ale, co skutkowało najczęściej niższym odfermentowaniem i czystszym profilem lokalnych wyrobów. Nazwa stylu pochodzi od „Fowler’s Wee Heavy”, a oznacza „małe mocne”, co wiąże się z faktem, że sprzedawane było w butelkach o pojemności ok. 350 ml. Styl zdobył popularność szczególnie w Belgii i USA.
Rozwój piwowarstwa w Szkocji w dawnych latach determinowały głównie czynniki naturalne. Zimny północny klimat nie nadawał się pod uprawę chmielu, przez co musiał być on importowany i przez to drogi. Nie można było fermentować piwa w temperaturach typowych dla angielskich ale, co skutkowało najczęściej niższym odfermentowaniem i czystszym profilem lokalnych wyrobów. Nazwa stylu pochodzi od „Fowler’s Wee Heavy”, a oznacza „małe mocne”, co wiąże się z faktem, że sprzedawane było w butelkach o pojemności ok. 350 ml. Styl zdobył popularność szczególnie w Belgii i USA.
Aromat:
Dominują aromaty słodowe na wysokim poziomie. Słodowość powinna mieć charakter karmelowy, toffi, ciasta drożdżowego, szkockich ciastek maślanych. W mocniejszych wersjach wyczuwalne nuty alkoholi, czyste lub likierowe na poziomie najwyżej średnim, podobnie jak estry o charakterze suszonych owoców lub śliwek. Chmiel na poziomie najwyżej niskim, ziemisty lub kwiatowy. Aromaty torfowe są wadą. Diacetyl dopuszczalny na poziomie do średnioniskiego. Poza tym profil czysty.
Dominują aromaty słodowe na wysokim poziomie. Słodowość powinna mieć charakter karmelowy, toffi, ciasta drożdżowego, szkockich ciastek maślanych. W mocniejszych wersjach wyczuwalne nuty alkoholi, czyste lub likierowe na poziomie najwyżej średnim, podobnie jak estry o charakterze suszonych owoców lub śliwek. Chmiel na poziomie najwyżej niskim, ziemisty lub kwiatowy. Aromaty torfowe są wadą. Diacetyl dopuszczalny na poziomie do średnioniskiego. Poza tym profil czysty.
Wygląd:
Ciemnoczerwone do ciemnobrązowego, z rubinowymi przebłyskami, klarowne. Piana beżowa do jasnobrązowej, zwarta, najczęściej mało lub średnio obfita i mało trwała. Może lepić się do ścianek szklanki.
Ciemnoczerwone do ciemnobrązowego, z rubinowymi przebłyskami, klarowne. Piana beżowa do jasnobrązowej, zwarta, najczęściej mało lub średnio obfita i mało trwała. Może lepić się do ścianek szklanki.
Smak:
Bardzo intensywny i złożony smak słodowy z wyraźną nutą karmelu, melasy, toffi lub ciastek maślanych. Estry i alkohol na poziomie od niskiego w do średniego. Estry powinny mieć charakter suszonych owoców (w szczególności rodzynek) lub śliwek. Chmiel praktycznie nie występuje w smaku, choć może pojawić się niska kwiatowa lub ziemista nuta. W smaku zdecydowanie dominuje słodycz, goryczka jest wyczuwalna na drugim planie lub całkiem w tle. Finisz półsłodki do słodkiego, długi, karmelowo-słodowy. Dopuszczalny Diacetyl na poziomie do średnioniskiego.
Bardzo intensywny i złożony smak słodowy z wyraźną nutą karmelu, melasy, toffi lub ciastek maślanych. Estry i alkohol na poziomie od niskiego w do średniego. Estry powinny mieć charakter suszonych owoców (w szczególności rodzynek) lub śliwek. Chmiel praktycznie nie występuje w smaku, choć może pojawić się niska kwiatowa lub ziemista nuta. W smaku zdecydowanie dominuje słodycz, goryczka jest wyczuwalna na drugim planie lub całkiem w tle. Finisz półsłodki do słodkiego, długi, karmelowo-słodowy. Dopuszczalny Diacetyl na poziomie do średnioniskiego.
Goryczka:
Niska do średniej, chmielowo-alkoholowa, krótka lub średnio długa, łagodna.
Niska do średniej, chmielowo-alkoholowa, krótka lub średnio długa, łagodna.
Odczucie w ustach:
Pełnia wysoka, lepka, aksamitna, gumiasta tekstura. Wysycenie niskie do średniego. Rozgrzewanie alkoholowe powinno być wyczuwalne i kontrować w pewnym stopniu słodycz piwa.
Pełnia wysoka, lepka, aksamitna, gumiasta tekstura. Wysycenie niskie do średniego. Rozgrzewanie alkoholowe powinno być wyczuwalne i kontrować w pewnym stopniu słodycz piwa.
Surowce i technologia:
Brytyjski słód pale ale, rozsądne ilości słodów karmelowych, niewielka ilość palonego ziarna dla nadania ciemniejszej barwy (tradycyjnie piwo barwiono karmelem, ponieważ stosowanie surowców niesłodowanych w szkockich browarach było do roku 1880 zakazane). Słody torfowe i wędzone są niedopuszczalne. W celu uzyskania zdecydowanie słodowego profilu i największej karmelizacji brzeczki, piwo można zacierać w wysokich temperaturach i długo gotować, nie ma jednak dowodów na to, że była to powszechnie stosowana w Szkocji praktyka. Chmiel angielski w niewielkich ilościach. Drożdże szkockie pracujące w dolnym zakresie temperatur górnej fermentacji, odporne na stres osmotyczny i alkohol, stosunkowo nisko odfermentujące i dające czysty profil.
Brytyjski słód pale ale, rozsądne ilości słodów karmelowych, niewielka ilość palonego ziarna dla nadania ciemniejszej barwy (tradycyjnie piwo barwiono karmelem, ponieważ stosowanie surowców niesłodowanych w szkockich browarach było do roku 1880 zakazane). Słody torfowe i wędzone są niedopuszczalne. W celu uzyskania zdecydowanie słodowego profilu i największej karmelizacji brzeczki, piwo można zacierać w wysokich temperaturach i długo gotować, nie ma jednak dowodów na to, że była to powszechnie stosowana w Szkocji praktyka. Chmiel angielski w niewielkich ilościach. Drożdże szkockie pracujące w dolnym zakresie temperatur górnej fermentacji, odporne na stres osmotyczny i alkohol, stosunkowo nisko odfermentujące i dające czysty profil.
Przykłady komercyjne:
Belhaven „Wee Heavy”, Gordon Highland „Scotch Ale”, Inveralmond „Blackfriar”, McEwan’s „Scotch Ale”, Orkney „Skull Splitter”, Browar ReCraft „21° Wee Heavy”.
Belhaven „Wee Heavy”, Gordon Highland „Scotch Ale”, Inveralmond „Blackfriar”, McEwan’s „Scotch Ale”, Orkney „Skull Splitter”, Browar ReCraft „21° Wee Heavy”.