Flanders Red Ale z owocami*
pobierz PDF
Podstawowe parametry:
Ekstrakt początkowy: 12-16⁰Blg
Ekstrakt końcowy: 0-2⁰Blg
Zawartość alkoholu: 4,5-7,5% obj.
Goryczka: 0-10 IBU
Barwa: zależna od użytych owoców
*w tej kategorii przy zgłoszeniu piwa należy podać jakie owoce zostały dodane
Uwaga: Piwowar może dodać wszelkie owoce dopuszczone do spożycia. Na potrzeby konkursu przyjmujemy następującą potoczną definicję owocu: „Owocami są części roślin o grubej warstwie miąższu i przyjemnym, zwykle słodkim smaku i zapachu”, nie stosujemy klasyfikacji botanicznej czy też prawnej. Piwa z dodatkiem np. ogórków lub pomidorów nie będą dopuszczone do konkursu. W razie wątpliwości, czy dany owoc może zostać użyty, prosimy pytać organizatora konkursu przed zgłoszeniem piwa – od decyzji o niezakwalifikowaniu piwa ze względu na niedozwolony dodatek nie ma odwołania.
Wygląd:
Barwa piwa bazowego ciemnoczerwona, choć może być jaśniejsza lub ciemniejsza, zabarwiona przez dodatek owoców. Klarowne. Piana przeważnie biała lub złamanej bieli – zależna od dodatku owoców. Zwykle niska i nietrwała, drobnopęcherzykowa.
Aromat:
Balans w kierunku owocowości, uzupełniony słodowością i kwaśnością. Na pierwszym planie, na poziomie od średniego do wysokiego, owocowość pochodząca z trzech źródeł: dodatku owoców (zależne od rodzaju dodanych owoców), drożdży – głównie brettanomyces (morele, brzoskwinie, gruszki, jabłka, wiśnie, porzeczki) i słodów specjalnych (suszone owoce). Mariaż tych trzech składników tworzy niepowtarzalną, bardzo złożoną owocowość, kojarzącą się często z czerwonym winem. Podstawa słodowa w postaci tostowo-chlebowego aromatu, na poziomie od niskiego do średniego. Bukiet uzupełniają aromaty fenolowe charakterystyczne dla szczepów belgijskich (goździk, gałka muszkatołowa, pieprz, wanilia) i/lub typowych dla szczepów Brettanomyces (końska derka, skóra, sierść, stodoła) na poziomie od niskiego do średnio-niskiego. Na poziomie od niskiego do średnio niskiego mogą wystąpić aromaty wanilii, kokosa, migdałów i/lub sherry, pochodzące od leżakowania piwa z drewnem. Aromat kwaśny, na poziomie od niskiego do średniego, może kojarzyć się z octem. Brak aromatu chmielowego i diacetylu
Smak:
Balans w kierunku kwaśności. Na pierwszym planie smaki owocowe pochodzące z pracy dzikich drożdży (np. wiśnie, porzeczka, owoce leśne) oraz od dodatku owoców na poziomie od średniego do wysokiego. Kwaśność mlekowa na poziomie od średnio niskiej do średnio wysokiej, spycha słodowość na dalszy plan. Kwaśność octowa maksymalnie na poziomie średnio niskim, jednak nie może być przesadnie piekąca. Podstawa słodowa przyjmuje smaki tostowo-chlebowe na poziomie od średnio niskiego do średniego, ale może też przybierać charakter suszonych owoców od słodów specjalnych. Na poziomie od niskiego do średnio niskiego bukiet uzupełniają słodkie smaki charakterystyczne dla starzenia piwa z drewnem (wanilia, kokos, migdały, toffi, sherry). Fenole na poziomie od niskiego do średnio niskiego, o charakterze przyprawowym typowym dla szczepów belgijskich i/lub dzikim charakterystycznym dla Brettanomyces (końska derka, skóra, sierść, stodoła). Brak smaku chmielowego i diacetylu. Półwytrawne do wytrawnego z długim i kwaśno-owocowym finiszem.
Goryczka:
Goryczka od braku do niskiej, jeśli występuje to przybiera charakter taninowy, pochodzący od leżakowania piwa z drewnem. W tym stylu słodycz jest balansowana w głównej mierze przez octową i mlekową kwaśność, a nie goryczkę.
Odczucie w ustach:
Pełnia średnio niska do średniej. Wysycenie niskie do średniego. Ze względu na użycie drewna i owoców w trakcie leżakowania, może wystąpić efekt ściągania do poziomu średnio niskiego, typowego dla czerwonych win leżakowanych w beczkach. Dopuszczalne jest rozgrzewanie alkoholowe na niskim poziomie.
Komentarz:
Kwaśne, owocowe, kompleksowe, kojarzące się z czerwonym winem, belgijskie piwo górnej fermentacji.
Surowce i technologia:
Podstawą zasypu są słody monachijskie i wiedeński. Słody specjalne używa się w celu wprowadzenia do piwa efektu suszonych owoców i lekkiej słodyczy. Niewielki dodatek słodów palonych może pomóc w uzyskaniu czerwonej barwy. Używane są kontynentalne odmiany chmielu z niską zawartością alfa kwasów. Drożdże Saccharomyces i Brettanomyces, oraz bakterie Lactobacillus i Acetobacter odpowiadają za fermentację. Obowiązkowy dodatek owoców, ma zbudować dodatkowy wymiar smaku.
Historia:
Styl pochodzi Flanders Red Ale pochodzi z Flandrii Zachodniej. Najbardziej znanymi piwami są te z browaru Rodenbach założonego w 1821 roku w Roeselare. Leżakowanie w drewnianych kadziach i mieszanie starych i młodych piw zapożyczonych z tradycji angielskiej. Belgijscy piwowarzy uważają Flanders Red Ale i Oud Bruin za należące do tej samej rodziny stylów, ale rozróżnienia dokonano po raz pierwszy, gdy Michael Jackson po raz pierwszy zdefiniował style piwa, ponieważ profile smakowe są wyraźnie różne. Popularność Rodenbach Grand Cru ma wpływ na wiele współczesnych przykładów.
W przypadku tej kategorii nawiązujemy do piwa Rodenbach Alexander, którego piwem bazowym jest Rodenbach Grand Cru z dodatkiem naturalnego soku z wiśni „noorderkrieken”. Rodenbach Alexander powstał w 1986 roku z okazji 200. rocznicy urodzin Alexandra Rodenbacha, współzałożyciela browaru i „ojca duchowego” kwaśnych piw paszowych Rodenbacha.
Przykłady komercyjne: Rodenbach Alexander
2023-10-18: Mateusz Puślecki – opracowanie na podstawie opisu stylu Flanders Red Ale z owocami autorstwa Jana Gadomskiego z Warszawskiego Konkursu Piw Domowych 2018
2023-11-02: Łukasz Wróblewski – recenzja