Oat Wine
Podstawowe parametry:
Ekstrakt początkowy: 20-30° Blg
Ekstrakt końcowy: 4-10° Blg
Zawartość alkoholu: 8-13%
Goryczka: 35-70 IBU
Barwa: 15-40 EBC
Wygląd:
Barwa od złotej do jasno brązowej. Może wykazywać zmętnienie na zimno, ale generalnie powinno być klarowne. Piana od kremowej do jasnobrązowej, może być mało obfita i nie trwała, ale powinna być gęsta.
Aromat:
Główne komponenty aromatu to: słodowość, estry owocowe i aromaty od chmielowe. Balans między nimi powinien być przesunięty w stronę słodowości. Na pierwszym planie obecna jest słodowość na poziomie co najmniej średnio wysokim. Może ona przyjmować różne formy, ale najlepsze piwa będą cechować się aromatami chlebowymi, karmelowymi, palonego cukru, czerwonych owoców, orzechowymi. W jaśniejszych wersjach obecny może być aromat kojarzący się z owsianką do średnio wysokiego natężenia. Na drugim planie wyraźne powinny być estry owocowe na poziomie od średniego do średnio wysokiego i aromaty od chmielowe na poziomie od średnio niskiego do średniego. Aromaty estrowe powinny nadawać piwu złożoności i mogą kojarzyć się z: czerwonym jabłkiem, gruszką, brzoskwinią, truskawką czy suszonymi owocami. Aromaty chmielowe mogą pochodzić z dowolnej odmiany chmielu, ale powinny dobrze komponować się z resztą składowych aromatu. W tle występować mogą maksymalnie średnio niskie aromaty utlenienia oraz alkoholowe. Aromaty pochodzące z utlenienia, o ile obecne kojarzyć powinny się ze wzmacnianymi winami, a alkoholowość na myśl powinna przywodzić dobrej jakości likiery i destylaty owocowe (brak fuzli i nut rozpuszczalnikowych).
Smak:
Smak jest bardzo bogaty i złożony. Wszystkie nuty powinny wzajemnie się uzupełniać i tworzyć harmonijną kompozycję. Balans piwa jest przesunięty wyraźnie w stronę słodyczy, ale nie powinna ona być dominująca, cukrowa i zalepiająca. Na pierwszym planie wyczuwalna jest wysoka słodowość, która może przybierać charakter chlebowy, ciasta, karmelowy, orzechowy lub suszonych owoców. Na drugim planie wyraźnie odznaczać powinny się estry owocowe na poziomie od średniego do średnio wysokiego i posmaki od chmielowe na poziomie od średnio niskiego do średniego. Podobnie jak w aromacie posmaki estrów powinny nadawać piwu złożoności i mogą kojarzyć się z: czerwonym jabłkiem, gruszką, brzoskwinią, truskawką czy suszonymi owocami. Aromaty chmielowe mogą pochodzić z dowolnej odmiany chmielu, ale powinny dobrze komponować się z resztą składowych aromatu. W tle występować mogą maksymalnie średnio niskie posmaki utlenienia oraz średnie posmaki alkoholowe. Utlenienie o ile obecne kojarzyć powinno się ze wzmacnianymi winami, a alkoholowość na myśl powinna przywodzić dobrej jakości likiery i destylaty owocowe (brak nut fuzlowych i rozpuszczalnikowych). Posmaki fenolowe, siarkowe, fuzlowe są wadą. Finisz półwytrawny do słodkiego, powinien być długi i złożony, w najlepszych wersjach słodowo-owocowy.
Goryczka:
Od średniej do wysokiej. W jaśniejszych i mniej słodkich wersjach przeważnie będzie niższa niż w wersjach ciemniejszych i pełniejszych. Jej pochodzenie powinno być głównie od chmielowe, ale tworzyć odczucie goryczki może także alkohol. Jej główną rolą jest balansowanie słodyczy. Może być długa, ale powinna być gładka, nigdy ostra i zalegająca.
Odczucie w ustach:
Pełnia od średnio wysokiej do wysokiej. Wysycenie niskie do średniego. Dzięki użyciu owsa piwo będzie gęste, oleiste, jedwabiste. Nie powinno jednak sprawiać wrażenie niedofermentowanego. Odczucie zalegającej cukrowej słodyczy będzie wadą. Rozgrzewanie alkoholowe o ile obecne, może być maksymalnie na średnim poziomie, ale nigdy drażniące i szczypiące. Brak ściągania.
Komentarz:
Mocne, słodowe, gęste, aksamitne, degustacyjne, piwo górnej fermentacji. Od barley wine i innych wariacji różni się dużą zawartością słodu owsianego lub owsa niesłodowanego, a ze względu na mocniejsze chmielenie bliżej mu do amerykańskiego niż angielskiego barley wine.
Surowce i technologia:
Skład i pH wody powinny zostać każdorazowo dobrane pod kątem projektowanej receptury. Niemniej jednak
sugeruje się trzymanie poniższych widełek:
– Ca (wapń) – 50-100 ppm
– Mg (magnez) – 0-30 ppm
– Na (sód) – 0-100 ppm
– Cl (chlorki) – 50-150 ppm
– SO4 (siarczany) – 50-100 ppm
– HCO3 (dwuwęglany) – 40-120 ppm
Zasyp stanowić będzie dowolny słód podstawowy ze znacznym udziałem (co najmniej 30%) słodu owsianego lub niesłodowanego owsa w dowolnej formie (płatki, płatki błyskawiczne, owies). Uzupełnienie mogą stanowić słody karmelowe dowolnej barwy, póki nie wnoszą one aromatów zbyt prażonych. Wysoką gęstość można również uzyskać przez długie gotowanie brzeczki, a wszelkie karmelowe aromaty, które mogą powstać w wyniku takiego procesu, są pożądane. Chmiel dowolnej odmiany, dodawany głównie w pierwszych i ostatnich minutach gotowania. W jaśniejszych i bardziej chmielowych wersjach można rozważyć dodatek chmielu na hop stand. Silne, zdrowe drożdże o wysokiej tolerancji na alkohol, przeważnie neutralne amerykańskie lub brytyjskie. W przypadku piw ze 100% udziałem słodu, najczęściej wybiera się zacieranie jednotemperaturowe. W przypadku znacznego udziału surowców niesłodowanych należy rozważyć przeprowadzenie przerwy betaglukanowej (40 °C) i białkowej (50 °C). Ponadto przerwa betaglukanowa i wygrzew (78 °C) mogą przyczynić się do usprawnienia filtracji.
—
2023-02-03: Łukasz Wróblewski – opracowanie opisu stylu na podstawie innych wariacji na temat barleywine
oraz podstawie własnych doświadczeń z piwami warzonymi ze znacznym udziałem owsa.
2023-02-07: Filip Mazur, Michał Krzysztofik – recenzja