East Coast IPA
Podstawowe parametry:
Ekstrakt początkowy: 13,5-17°Blg
Ekstrakt końcowy: 3-5°Blg
Zawartość alkoholu: 5-6% obj.
Goryczka: 40-60 IBU
Barwa: 15-50°EBC
Wygląd:
Barwa ciemnozłota do ciemno miedzianej, z czerwonymi refleksami w ciemniejszych wersjach. Klarowne, ew. lekko zamglone od chmielenia na zimno. Piana biała do kremowej, średnio obfita do obfitej, trwała, zwarta.
Aromat:
Balans chmielowo-słodowy. Na pierwszym planie aromaty cytrusowe, żywiczne lub tropikalne pochodzące z amerykańskich chmieli na poziomie od średnio wysokiego do wysokiego. Aromat słodowy wyczuwalny na drugim planie, na poziomie średnio niskim do średniego, powinien charakteryzować się biszkoptowym, tostowym i opcjonalnie lekko karmelowym profilem. Estry owocowe na poziomie niskim do średnio niskiego mogą kojarzyć się z czerwonymi, żółtymi lub leśnymi owocami. W mocnych egzemplarzach może być wyczuwalny niski poziom alkoholu, który powinien mieć czysty charakter.
Smak:
Balans po stronie słodowej słodyczy kontrowanej goryczą. W smaku dominacja nut chmielowych nie jest tak silna, jak w przypadku aromatu. Amerykańskie chmiele powinny być wyczuwalne na poziomie od średniego do średniowysokiego. Powinny być one dobrze skontrowane nutami biszkoptowymi, tostowymi, chlebowymi i (opcjonalnie) lekko karmelowymi lub prażonymi, pochodzącymi ze słodu. Poziom słodowości od średniego do średnio wysokiego. Profil ten powinny uzupełniać średnio niskie do średnich nuty owocowe o charakterze czerwonych, żółtych lub leśnych owoców wprowadzone do piwa przez drożdże w trakcie fermentacji. Finisz wytrawny do półwytrawnego, średnio długi, chmielowy z wyczuwalną słodową bazą. Wszelka słodycz powinna pochodzić od dekstryn lub słodów karmelowych, nie powinno być mdłe ani brzeczkowe.
Goryczka:
Średniowysoka do wysokiej, chmielowa, w mocniejszych wersjach także lekko alkoholowa. Może być lekko zalegająca i ale nie może być ostra, rozgrzewająca, nieprzyjemna.
Odczucie w ustach:
Pełnia średnio niska do średniej, lekka, aksamitna tekstura, w mocniejszych wersjach może się jednak charakteryzować niską lepkością. Piwo nie może jednak sprawiać wrażenia niedofermentowanego. Wysycenie średnie do średniowysokiego. W mocnych egzemplarzach pojawić się może niskie rozgrzewanie alkoholowe. Wrażenie ściągania w ustach jest wadą.
Komentarz:
Piwo o bursztynowej barwie, zaznaczonej goryczce, typowym dla amerykańskich IPA aromatem świeżych cytrusów oraz owoców tropikalnych, za to z zauważalnym charakterem słodowym. Istotny jest odpowiedni balans między słodowością a chmielowością, w opozycji do West Coast IPA, w którym to chmielowość dominuje. Od brytyjskiej wersji stylu IPA różni się innym profilem chmielowym (chmiele amerykańskie zamiast brytyjskich), niższym poziomem estrów oraz niższym akcentem postawionym na słodowy aspekt piwa.
Surowce i technologia:
Słód pale ale stanowi większość zasypu. Uzupełniają go słody typu cookie oraz karmelowe. Można użyć cukru, by zwiększyć poziom odfermentowania. Dopuszczalny jest też dodatek ziarna palonego, kukurydzy, pszenicy lub owsa, trzeba jednak pamiętać, że nie jest to zgodne z tradycyjnymi recepturami, ponieważ jakiekolwiek dodatki poza słodem i chmielem były zakazane w okresie, kiedy powstawał i upowszechniał się ten styl. Chmiel amerykański. Wiemy, że piwa IPA były chmielone na zimno już w XIX wieku. Stosując tę technikę należy uważać, by nie wyekstrahować nadmiernych ilości tanin, które uczyniłby piwo cierpkim i ściągającym. Amerykańskie drożdże górnej fermentacji o wysokiej zdolności odfermentowania brzeczki i niskiej produkcji estrów. Zacieranie jednotemperaturowe.
Przykłady komercyjne:
Browar Trzech Kumpli – East Coast IPA, Browar Birbant – Acadia, Browar Zakładowy – U mnie działa, Alebrowar – World of IPA: East Coast IPA
2023-10-31: Mateusz Puślecki – opracowanie na podstawie opisu stylu IPA autorstwa Przemysława Szczepańczyka z kompendium piwa, o informacje z internetu, na potrzeby Mistrzostw Polski Piwowarów Domowych 2024
2023-11-02: Łukasz Wróblewski – recenzja