Ogólne wrażenia: Treściwe, słodowe, ciemne piwo ze złożonym i bogatym charakterem ciemnego słodu.
Aromat: Średnio-lekki do średnio-mocny aromat ciemnego słodu, często z delikatnie palonym charakterem. Opcjonalnie w tle mogą być też wyczuwalne dodatkowe nuty słodowe (ziarnisty, chlebowy, toffi, czekoladowy, kawowy, intensywny i/lub słodki). Aromat chmielowy od niskiego do wysokiego, często z żywicznym, ziemistym lub kwiatowym charakterem. Może być chmielone na zimno. Estry owocowe od umiarkowanych do żadnych.
Wygląd: Średnio brązowy do bardzo ciemnego brązu, często z rubinowymi lub granatowymi refleksami. Może być zbliżone do czarnego. Klarowność może być trudna do oceny w tak ciemnym piwie, ale jeśli nie jest nieprzezroczyste to powinno być klarowne (zwłaszcza pod światło). Gęsta, beżowa piana z umiarkowanie dobrą trwałością.
Smak: Umiarkowanie mocny słodowy smak, zazwyczaj posiada delikatny charakter palony (czasami również z czekoladowymi i/lub kawowymi nutami) z odrobiną zbożowej, ciemno słodowej wytrawności na finiszu. Ogólny smak może mieć finisz od wytrawnego do średnio słodkiego. Może mieć wyraźny charakter pochodzący z ciemnego, prażonego ziarna, ale nie powinien być zbyt cierpki, spalony lub gryzący. Goryczka średnia do wysokiej, może być podkreślona przez ciemny słód. Aromat chmielowy może się wahać od niskiego do wysokiego z żywicznym, ziemistym lub kwiatowym charakterem i powinien balansować się z aromatami ciemnego słodu. Ciemny słód i chmiel nie powinny kolidować. Wersje chmielone na zimno mogą mieć żywiczny charakter. Estry owocowe od umiarkowanych do żadnych.
Tekstura: Ciało średnie do średnio-pełnego. Wysycenie umiarkowanie niskie do umiarkowanie wysokiego. W mocniejszych wersjach może pojawić się lekko rozgrzewający alkohol. Możliwa lekka cierpkość od ciemnego słodu, chociaż ten charakter nie powinien być zbyt mocny.
Komentarz: Dość szeroki styl otwarty na interpretacje piwowara. Intensywność i smak ciemnego słodu mogę się znacznie różnić. Może, lecz nie musi mieć silny chmielowy charakter i może, lecz nie musi zawierać znaczące produkty uboczne fermentacji, tym samym może mieć amerykański, lub brytyjski charakter.
Historia: Mocniejsza, bardziej agresywna wersja od pre-prohibition i/lub angielskich porterów, rozwiniętych w erze nowoczesnego piwowarstwa kraftowego. Historyczne wersje istniały szczególnie na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, niektóre z nich wciąż są produkowane (zobacz Piwa Historyczne, Pre-Prohibition Porter). Ten opis dotyczy nowoczesnej, kraftowej wersji.
Surowce: Może zawierać wiele słodów, ze znaczącą ilością ciemnych, często również czarnych (słód czekoladowy jest również często używany). Amerykański chmiel zwykle używany na goryczkę, ale również odmianami amerykańskimi lub brytyjskimi chmieli się na aromat, jednak kolidująca cytrusowość jest niepożądana. Drożdże górnej fermentacji, mogą być zarówno czyste szczepy amerykańskie jak i charakterystyczne angielskie odmiany.
Podsumowanie: Bardziej goryczkowe i często mocniejsze wraz z większym wpływem ciemnych słodów niż angielski i pre-prohibition porter. Nie tak mocny i wyrazisty jak American Stout.
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 1.050 – 1.070 SG ( 12,5 – 17 Plato ).
Goryczka: 25 – 50 IBU.
Ekstrakt końcowy: 1.012 – 1.018 SG ( 3 – 4,5 Plato ).
Barwa: 22 – 40 SRM ( 43 – 79 EBC ).
Zawartość alkoholu (vol.): 4.8 – 6.5 %.
Komercyjne przykłady: Anchor Porter, Boulevard Bully! Porter, Deschutes Black Butte Porter, Founders Porter, Great Lakes Edmund Fitzgerald Porter, Smuttynose Robust Porter, Sierra Nevada Porter