Ogólne odczucia: Elegancki, słodowy niemiecki bursztynowy lager, z gładkim, bogatym, tostowym i chlebowym smakiem słodowym, z umiarkowaną goryczką i wytrawnym finiszem, co zachęca do wypicia następnego piwa. Ogólne wrażenia słodowe jest lekkie, eleganckie i złożone, z bogatym posmakiem który nigdy nie jest przesycony i ciężki.
Aromat: Średnio intensywny aromat niemieckich słodów, zazwyczaj chlebowy, czasem tostowy z lekkimi nutami skórki od chleba. Czysty profil lagerowy. Brak aromatu chmieli. Karmelowe, ciasteczkowe lub palone aromaty słodowe są niewłaściwe. Bardzo lekki alkohol może być wyczuwany, ale nie powinien być wyraźny. Czysty, elegancki, bogaty słodowy aromat jest podstawą.
Wygląd: Bursztynowo-pomarańczowy do ciemnego czerwono-miedzianego koloru; nie powinie być złoty.Klarowne, z utrzymującą się pianą o kolorze złamanej bieli.
Smak: Początkowo, smak słodu często sugeruje słodycz, jednak finisz jest średnio wytrawny do wytrawnego. Charakterystyczna i złożona słodowość często zawiera chlebowe, tostowe oblicze. Goryczka chmielowa jest umiarkowana, a smak chmielowy jest na poziomie niskim do brak (typu niemieckiego: złożone, kwiatowe, ziołowe lub korzenne). Chmiele zapewniają wystarczający balans, co sprawia że, słodowe smaki i finisz nie wydają się słodkie. Słodowy posmak, z eleganckim, utrzymującym bogatym słodowym smakiem. Odczucia smaków karmelowych, ciasteczkowych lub prażonych jest niewłaściwe. Czysty profil lagerowy.
Odczucie w ustach: Średnia treściwość, z delikatną, kremową teksturą, zapewniając odczucie pełności w ustach. Średnie wysycenie. Dobrze odfermentowane, bez słodkich lub przesyconych efektów. Może być lekko rozgrzewające, jednak moc powinna być stosunkowo ukryta.
Komentarz: Nowoczesne krajowe niemieckie wersje Oktoberfest są złote – patrz styl Festbier. Niemieckie wersje Exportowe (choćby do stanów zjednoczonych) są zazwyczaj pomarańczowo- bursztynowe, posiadają charakterystyczny tostowy charakter słodów i zazwyczaj są oznakowane jako Oktoberfest. Amerykańska wersja craftowa Oktoberfest jest zazwyczaj opierana na tym stylu, przez co amerykanie rozpoznają to piwo jako Oktoberfest. Historyczna wersja tego piwa miała skłonności do bycia ciemniejszą, bardzie w brązowej gamie kolorów, ale występowało wiele „odcieni” Marcowego (kiedy nazwa była używana jako określenie mocy); opis tego stylu odnosił się do mocniejszego bursztynowego lagera. Nowoczesny Festbier może być traktowany jako blada wersja Marcowego.
Historia: Jak wskazuje na to nazwa, warzone jako mocniejsze „Marcowe piwo” w marcu i lagerowane w zimnych grotach w okresie latnim. Nowoczesne wersje można wywieść do czasów rozwoju lagerów przez Spatena w 1841, równocześnie w czasie rozwoju lagera wiedeńskiego. Jednak, nazwa „Marcowe” jest o wiele starsza niż z roku 1841; wcześniejsze były ciemno brązowe, a w Austrii nazwa rozumiana była jako wyznacznik mocy (14°P), a nie stylu. Niemiecka bursztynowa wersja lagera (aktualnie w stylu wiedeńskim) był zaserwowana na Oktoberfest w 1872, tradycja ta trwała aż do 1990, kiedy to, złoty Festbier został uznany jako standardowe piwo festiwalowe.
Charakterystyczne składniki: Różne słody, chociaż tradycyjne niemieckie wersje podkreślały słód monachijski. Pojęcie elegancji pochodzi od składników najlepszej jakości, zwłaszcza słodów bazowych. Zacieranie dekokcyjne było tradycyjnie stosowane, aby osiągnąć bogaty profil słodowy.
Porównanie stylów: Nie tak mocny i bogaty jak Dunkel Bock. Większa głębia i bogactwo słodowych smaków niż Festbier, z pełniejszym ciałem i delikatnie słabiej chmielowe. Mniej chmielowy, ale tak samo słodowy jak czeski bursztynowy lager.
Parametry:
OG: 1.054 – 1.060 (13.2° – 14.7° BLG)
FG: 1.010 – 1.014 (2.5° – 3.5° BLG)
IBU: 18 – 24
SRM: 8 – 17
ABV: 5.8 – 6.3%
Przykłady komercyjne: Buergerliches Ur-Saalfelder, Hacker-Pschorr Original Oktoberfest, Paulaner Oktoberfest, Weltenburg Kloster Anno 1050