Autor: Przemysław Szczepańczyk
opis pochodzi z Kompendium Piwa Viking Malt
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 20-30°Blg
Ekstrakt końcowy: 4-8°Blg
Zawartość alkoholu: 8-13% obj.
Goryczka: 30-60 IBU
Barwa: 15-30°EBC
Mocne, degustacyjne piwo o gęstej, gładkiej teksturze i złożonym, bogatym smaku łączącym nuty jasnego chleba ze szlachetnym alkoholem i wyraźnymi nutami owocowymi.
Wyróżniki stylu:
Gęste, pszeniczne, słodowo-owocowe, mocne piwo górnej fermentacji. Mniej chmielowe, a bardziej słodowe i owocowe niż american barleywine. Gęstsze i mniej karmelowe, a bardziej chlebowe niż angielskie barley wine. Mniej chmielowe i o innym profilu słodowym niż rye wine.
Historia:
Stosunkowo nowy styl, po raz pierwszy uwarzony komercyjnie przez amerykański browar Rubicon Brewing Company w 1988 roku przez piwowara Phila Moellera, który wynalazł styl rok wcześniej, kiedy przez pomyłkę dodał za dużo słodu pszenicznego do domowej warki barleywine. Obecnie warzony raczej w ramach specjalnych warek okolicznościowych, niż jako stały element oferty browarów.
Aromat:
Wysoki, chlebowy aromat słodowy z opcjonalnymi nutami toffi lub karmelu. Aromaty owocowe na poziomie średnim do wysokiego, o bardzo różnorodnej charakterystyce, najczęściej jednak kojarzonej z żółtymi owocami, typu brzoskwinia, morela, mirabelka, pigwa lub owocami suszonymi. Wysoki poziom aromatów bananowych, typowych dla bawarskich piw pszenicznych, jest wadą. Niski do średniowysokiego szlachetny aromat alkoholowy, kojarzący się z koniakiem. Aromaty chmielowe niskie do średnioniskich o dowolnym charakterze, najczęściej jednak owoców tropikalnych. Aromaty fenolowe lub siarkowe są wadą, diacetyl dopuszczalny na poziomie najwyżej niskim. Może występować niski poziom utlenienia, które powinno mieć charakter miodu lub wzmacnianego wina.
Smak:
Wysoki, intensywny smak jasnego chleba, z dopuszczalnymi niskimi do średnich nutami toffi, karmelu, krówek. Nuty żółtych lub suszonych owoców średnie do wysokich, pozwalają jednak dominować słodowi pszenicznemu. Nuty alkoholowe, podobnie jak w aromacie, powinny być wyczuwalne na poziomie średnioniskim do średniowysokiego i kojarzyć się z szlachetnymi destylatami lub owocowymi likierami. Chmiel na poziomie od niewyczuwalnego do średnio niskiego, o dowolnym charakterze. Dopuszczalny niski diacetyl oraz niskie utlenienia o miodowym lub winnym charakterze. Słodycz powinna być zbalansowana goryczką pochodzącą z chmielu i alkoholu lub nieznacznie dominować profil smakowy. Finisz półwytrawny do półsłodkiego, długi, likierowo-chlebowy.
Goryczka:
Średnia do wysokiej, chmielowo-alkoholowa, długa.
Wygląd:
Ciemnozłote do ciemnoczerwonego lub miedzianego, może być średnio mętne, ale nigdy błotniste. Piana beżowa, zwarta, trwała, obfita.
Odczucie w ustach:
Pełnia średniowysoka do wysokiej. Gęsta, gładka, aksamitna i nieco mączna tekstura. Piwo lepkie, ale nie powinno sprawiać wrażenia niedofermentowanego lub syropowatego. Rozgrzewanie alkoholowe powinno być wyczuwalne, ale nie „gorące”. Wysycenie niskie do średniego.
Surowce i technologia:
Co najmniej 50% zasypu powinien stanowić słód pszeniczny uzupełniony słodem pilzneńskim lub pale ale. Dopuszczalny niewielki dodatek słodów karmelowych, ale nuty toffi i karmelu pochodzić też mogą z długiego gotowania. Chmiel dowolny, dodawany głównie na goryczkę, chmielenie na zimno nie jest odpowiednie w tym stylu. Odporne na wysokie stężenie alkoholu drożdże: neutralne amerykańskie, angielskie dające profil słodowy z nutami żółtych owoców lub niemieckie przeznaczone do piw typu koelsch lub altbier. Drożdże bawarskie lub belgijskie nie są odpowiednie. Piwa w tym stylu często leżakowane są w beczkach lub z udziałem drewna, co może nadać im nut wanilii, kokosa, karmelu, wina, koniaku lub innych. Jest to dopuszczalne w konkursach, o ile organizator nie zastrzeże inaczej.
Przykłady komercyjne:
Rubicon „Winter Wheat Wine”, Three Floyds / Mikkeller „Hvedegoop”, Browar Zamkowy Cieszyn „Wheat Wine Grand Champion 2018”, PINTA / Bakunin „Warsaw Express”, Brokreacja „Wine Cake”