Autor: Bartosz Markowski
Parametry:
Ekstrakt: 12-15°Blg
Ekstrakt końcowy: 0-2°Blg
Zawartość alkoholu: 4,5-6,5% obj.
Goryczka: 0-10 IBU
Barwa: 24-42 EBC
Aromat:
Na pierwszym planie średnio wysoka do wysokiej owocowość, będąca połączeniem pracy drożdży – głównie brettanomyces (np. wiśnie, czereśnie, świeże śliwki, porzeczki, agrest) oraz aromatów pochodzących od słódów specjalnych (suszone owoce, takie jak śliwki, wiśnie czy żurawina). Pozostałe cechy słodowe od niskich do średnich, o charakterze tostowym, chlebowym, opcjonalnie bardzo lekkiej czekolady (ale nigdy nie palonym). Niska do średniej nuta kwaśna, często o ewidentnie octowym charakterze. Octowość nie jest wadą dopóki nie męczy i nie przysłania reszty aromatu. Bukiet uzupełniają niskie do średnio niskich aromaty fenolowe, mogące przypominać pieprz, wanilię, końską derkę, stodołę czy skórę. Niskie do średnio niskich cechy wynikające ze starzenia piwa z drewnem, przeważnie przyjmujące charakter szlachetnej i krągłej dębiny, rzadziej wanilii, toffie czy migdałów. Aromaty kojarzące się z surowym drewnem lub bejcą są niepożądane. Wadą są także nuty tetrahydropirydyn (płatków śniadaniowych, mysie) i serowe. Brak aromatów chmielowych. U najlepszych przedstawicieli stylu aromat będzie wydawał się bardzo kompleksowy i przywodził skojarzenia z czerwonym winem.
Wygląd:
Barwa głębokiej czerwieni, bordowa, czasami lekko zahaczająca o odcienie ciemnego bursztynu lub brązu. Klarowne. Piana od białej do delikatnie kremowej, o przeciętnej gęstości i trwałości.
Smak:
Na pierwszym planie średnio wysoka do wysokiej owocowość, będąca połączeniem pracy drożdży – głównie brettanomyces (np. wiśnie, czereśnie, świeże śliwki, porzeczki, agrest) oraz smaków pochodzących od słódów specjalnych (suszone owoce, takie jak śliwki, wiśnie czy żurawina). Pozostałe cechy słodowe od średnio niskich do średnich, o charakterze tostowym, chlebowym, opcjonalnie bardzo lekkiej czekolady (ale nigdy nie palonym). Kwaśność od średnio niskiej do średnio wysokiej, przede wszystkim o charakterze kwasu mlekowego, ale uzupełniona przez niską do średnio niskiej kwaśność octową. Kwaśnosć spycha słodowość na dalszy plan i nadaje piwu balansu mimo niskiej goryczy. Bukiet uzupełniają niskie do średnio niskich smaki fenolowe, mogące przypominać pieprz, wanilię, końską derkę, stodołę czy skórę. Niskie do średnio niskich cechy wynikające ze starzenia piwa z drewnem, przeważnie przyjmujące charakter szlachetnej i krągłej dębiny, rzadziej wanilii, toffie czy migdałów. Smaki kojarzące się z surowym drewnem lub bejcą są niepożądane. Wadą są także nuty tetrahydropirydyn (płatków śniadaniowych, mysie) i serowe. Brak smaków chmielowych. U najlepszych przedstawicieli stylu smak będzie wydawał się bardzo kompleksowy i przywodził skojarzenia z czerwonym winem. Balans przesunięty w stronę kwaśności i owocowości.
Goryczka:
Od braku do niskiej, jeśli występuje to przybiera charakter taninowy, pochodzący od leżakowania piwa z drewnem. W tym stylu słodycz jest balansowana w głównej mierze przez kwaśność, a nie goryczkę.
Odczucie w ustach:
Treściwość średnio niska do średniej. Wysycenie niskie do średniego. Niskie do średniego uczucie ściągania, przypominające wytrawne, czerwone wina jest charakterystyczne i pożądane, o ile nie przekracza wskazanych poziomów. Intensywne i przeszkadzające pieczenie wynikające z dominującej octowości jest wadą.
Surowce i technologia:
Podstawą zasypu są słody monachijski i wiedeński, często uzupełnione pilzneńskim. Słody specjalne używa się w celu wprowadzenia do piwa efektu suszonych owoców i lekkiej słodowości. Niewielki dodatek słodów palonych może pomóc w uzyskaniu czerwonej barwy. Używane są kontynentalne odmiany chmielu z niską zawartością alfa-kwasów. Drożdże Saccharomyces i Brettanomyces oraz bakterie Lactobacillus i Pediococcus odpowiadają za fermentację i zakwaszanie.
Wrażenie ogólne:
Kwaśne, owocowe, kompleksowe, kojarzące się z czerwonym winem, belgijskie piwo górnej fermentacji.
Przykłady komercyjne:
Rodenbach Grand Cru, Duchesse de Bourgogne