Autor: Przemysław Szczepańczyk
opis pochodzi z Kompendium Piwa Viking Malt

Parametry:
Ekstrakt początkowy: 20-26°Blg
Ekstrakt końcowy: 3-6°Blg
Zawartość alkoholu: 9-12% obj.
Goryczka: 20-35 IBU
Barwa: 30-50 EBC

Jeden z najmocniejszych z tradycyjnych belgijskich stylów piwa (por. Tripel). Na jego niezwykle złożony bukiet składają się aromaty pochodzące zarówno ze specjalnych słodów, jak i z fermentacji przy użyciu belgijskich drożdży.

Wyróżniki stylu:
Bardzo mocne, bardzo złożone, bogate, słodowo-korzenne, owocowo-likierowe, ciemne belgijskie piwo. Bardziej ekstraktywny i mocniejszy niż Dubbel. Od Barley Wine różni się głównie bardziej złożonym profilem fermentacji i wyższą wytrawnością.

Historia:
Mocne ciemne belgijskie piwa istnieją tak długo, jak warzenie piwa w Belgii. Podobnie jak inne style kojarzone w pierwszej kolejności z klasztorami Trapistów, piwo to swój renesans przeżyło po Rewolucji Belgijskiej w roku 1830. Natomiast nazwa Quadrupel została użyta po raz pierwszy przez browar La Trappe w roku 1991 i przyjęła się głównie w USA.

Aromat:
Bardzo złożony i intensywny aromat łączący wysoki poziom głębokiej chlebowej, karmelowej, melasowej słodowości ze średnio wysokim do wysokiego poziomem owocowych estrów o charakterze rodzynek, suszonych śliwek, wiśni, daktyli, fig lub mirabelek. Estry bananowe mogą występować na poziomie najwyżej średnio niskim. Na drugim planie wyczuwalne powinny być aromaty alkoholowe: likierowe, rumowe, kwiatowe, różane, nigdy rozpuszczalnikowe, ostre. Na podobnym poziomie intensywności powinny być wyczuwalne aromaty fenolowe o charakterze czerwonego pieprzu, wanilii rzadziej goździków. Obie te cechy (alkohole i fenole) powinny być wyczuwalne na poziomie średnim. Dopuszczalny najwyżej niski poziom wyczuwalnego chmielu pochodzącego z kontynentalnej Europy lub Wysp Brytyjskich. Bukiet mogą uzupełniać niskie aromaty czekoladowe, ale piwo nigdy nie powinno mieć palonego charakteru. Niedopuszczalne są aromaty siarkowe, diacetyl oraz aromaty pochodzące z utlenienia inne niż kojarzące się z sherry lub porto, które to aromaty mogą występować na poziomie najwyżej niskim.

Smak:
Podobnie jak w przypadku aromatu, w smaku dominuje złożony mariaż nut słodowych i owocowych estrów, wzbogacony nutami szlachetnych alkoholi i przyprawowych fenoli. Wszystkie komentarze na temat aromatu w równej mierze odnoszą się do smaku. W balansowaniu pomiędzy słodyczą a goryczą istotną rolę gra alkohol i wysoki poziom odfermentowania. Piwo nie powinno być słodkie a wytrawne do półsłodkiego. Posmak – kojarzący się z pralinami, koniakiem, rumem, winem likierowym lub ciemnymi, suchymi owocami – powinien utrzymywać się długo po przełknięciu piwa.

Goryczka:
Średnio niska do średniej, alkoholowo-chmielowa.

Wygląd:
Barwa ciemnobursztynowa do brązowej z rubinowymi refleksami. Może być lekko mgliste. O lepkości piwa świadczy to, jak klei się do ścian szkła degustacyjnego. Piana biała do beżowej, drobna, zwarta, obfita, trwała.

Odczucie w ustach:
Pełnia średnia do średnio wysokiej, zdradliwa, ponieważ piwo może wydawać się przez to słabsze niż jest w rzeczywistości. Aksamitna tekstura. Lepkie, ale nigdy syropowate, powinno być zaskakująco łatwo pijalne, jak na swój ekstrakt i moc. Wysoko odfermentowane. Rozgrzewanie alkoholowe powinno być wyczuwalne na poziomie średnio wysokim do wysokiego.

Surowce i technologia:
Zasyp najczęściej jest mało złożony i składa się z jednego jasnego słodu bazowego (pale ale lub pilzneński) z dodatkiem kandyzowanego cukru dla zwiększenia stopnia odfermentowania oraz wzbogacenia profilu estrowego. Czasem dodaje się specjalne słody karmelowe, jednak należy z tym uważać, ponieważ mogą negatywnie wpłynąć na poziom odfermentowania oraz zwiększyć słodycz lub kwasowość ponad pożądany poziom. Cukier kandyzowany można zastąpić cukrem rafinowanym, muscovado, demerarą lub melasą. Najistotniejszą rolę grają w tym piwie specjalne belgijskie drożdże, pozwalające na uzyskanie bogatego, złożonego profilu estrowo-alkoholowo-fenolowego.

Przykłady komercyjne:
Achel Extra Brune, Chimay Grande Réserve, Gouden Carolus Grand Cru of the Emperor, Rochefort 8 & 10, St. Bernardus Abt 12, Westvleteren 12, La Trappe Quadrupel, Belgijski Byk Browar Łąkomin

Tabela natężeń (0 – brak, 1 – niski, 2 – średnio-niski, 3 – średni, 4 – średnio-wysoki, 5 – wysoki):