Aromat: Średnio-niski do średnio-wysokiego aromat drożdży belgijskich używanych przez zakon trapistów o charakterze owocowo-pikantnym uzupełniony przez średnio-niski do średniego aromat chmielowy o charakterze owocowym lub przyprawowym, niekiedy wzbogaconym przez lekkie nuty ziołowe, cytrusowe lub przyprawowe. Uzupełnieniem aromatu jest niska do średnio-niskiej nuta słodowa o lekkim charakterze miodowym lub słodkim. Obecność aromatu owocowego może być różnorodna (aromat owoców pestkowych oraz cytrusowych, jabłek, gruszek). Lekka pikantność pochodząca od drożdży to komponent aromatu najlepszych przedstawicieli stylu.

Wygląd: Barwa od jasnożółtej do średnio złotej. Bardzo klarowne ze średnio obfitą, trwałą, puszystą, białą pianą, która charakterystycznie znaczy szło (tzw. lacing)

Smak: Owocowy, chmielowy, przyprawowy i wytrawny. Początkowa słodkość słodowa odkładająca się na podniebieniu jest kontrowana wytrawnym, chmielowym finiszem. Słodowość może mieć charakter lekko miodowy, biszkoptowy lub krakersowy. Umiarkowany smak chmielowy o charakterze przyprawowym i/lub kwiatowym. Estry mogą mieć charakter cytrusowy (pomarańczowy, cytrynowy, grejpfrutowy) i/lub owoców pestkowych (jabłek, gruszek, moreli, brzoskwiń). Lekkie do średnich nuty przyprawowe, pieprzowe, fenolowe o charakterze goździka. Smak chmielowy w kierunku wysuszającego, wytrawnego finiszu z posmakiem lekko słodowym, średnio chmielowym i elementami pochodzącymi od drożdży.

Tekstura:  Gładka ze średnio-niskim do średniego ciałem. Wysycenie średnio-wysokie do wysokiego, może być lekko szczypiące. Rozgrzewanie alkoholowe jest niestylowe.

Ogólne wrażenie: Trappist single to jasne, goryczkowe, wysoko nasycone, głęboko dofermentowane piwo o owocowo-pikantnym charakterze pochodzącym od drożdży belgijskich z kwiatowo-przyprawowym charakterem chmielowości wzbogacony o lekką słodową podbudowę.

Komentarz: Rzadki styl sporadycznie warzony poza klasztorami trapistów. Może być też nazywane piwem mnicha lub piwem brata. Wysokie odfermentowanie, zazwyczaj minimum 85%.

Historia: Zakony trapistów warzyły tradycyjnie mniej ekstraktywne piwa jako napój codzienny dla mnichów. Ale jasne, goryczkowe piwo opisane w tym stylu jest stosunkowo nowoczesną odpowiedzią na najnowsze trendy. Produkt Westvleteren zostały uwarzone po raz pierwszy w 1999 i zastąpiły inne piwa o niskim ekstrakcie.

Surowce: Słód pilzneński, belgijskie drożdże trapistów, chmiel typu Saaz

Podsumowanie: styl postrzegany jako belgijska interpretacja stylu niemiecki Pils – jasny, chmielowy i wysoko odfermentowane ale z wyraźnymi cechami pochodzącymi od belgijskich drożdży. Ma mniejszą słodycz, większe odfermentowanie, mniejszy charakter słodowy i jest bardziej skoncentrowany na chmielu niż Belgian Pale Ale. O charakterze słabszego, bardziej chmielowego Tripla niż słabszy Belgian Blond Ale.

Parametry:
Ekstrakt początkowy: 1.044 – 1.054 SG ( 11 – 13.5 Plato ).
Goryczka: 25 – 45 IBU.
Ekstrakt końcowy: 1.004 – 1.010 SG ( 1 – 2.5 Plato ).
Barwa: 3 – 5 SRM ( 6 – 10 EBC ).
Zawartość alkoholu (vol.): 4.8 – 6.0 %.

Przykłady komercyjne: Achel 5° Blond, St. Bernardus Extra 4, Westmalle Extra, Westvleteren Blond